การเดินจงกรม: เมื่อการเดินกลายเป็นการฝึกสมาธิ และพลังของการเขียนบันทึก

จุดเริ่มต้นของการเดินทาง

ช่วงนี้ฝึกกรรมฐานด้วยการเดินติดต่อกัน มาได้เดือนกว่าแล้ว วันละ 3 กม. ทำเฉพาะตอนเย็น พอทำได้อย่างหนึ่งก็ฝึกอย่างอื่นเพิ่มตามไปอีก ฝึกให้ได้ทั้งสติ สมาธิ สัมปชัญญะ รวมทั้งความแข็งแรงของหัวใจ ส่วนกล้ามเนื้อคงต้องใช้เครื่องมืออื่นภายภาคหน้าต่อไป

วันแรกของการเปลี่ยนแปลง

วันนี้เพิ่งได้เปลี่ยนมาเป็นตอนเช้าตีห้าครึ่งวันแรก พอมันเห็นความก้าวหน้ามันก็มีกำลังใจ ทำได้เรื่อย ๆ ถ้ามันได้จังหวะ และท่วงทำนองที่เข้ากับตัวเองแล้ว มันก็จะไหลลื่นไปได้เองโดยอัตโนมัติ

พอสมองได้รับรางวัล ก็มีความสุขไปอีก มันก็พาไปหาเทคนิคใหม่จากครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆ ไปอีกเรื่อย ๆ

"ถ้ามันได้จังหวะและท่วงทำนองที่เข้ากับตัวเองแล้ว มันก็จะไหลลื่นไปได้เองโดยอัตโนมัติ"

คำสอนที่ทำให้ใจฟู...แล้วก็แฟบ

พอได้ฟังอาจารย์ปราโมทย์บอกว่าการเดินจงกรมเป็นการฝึกสมาธิที่ได้ผลเข้มแข็งกว่าการนั่ง ก็ยิ่งทำให้ใจฟู รู้ตัวเลยว่ามาถูกทาง ถูกจริตกะตัวเองเหลือเกิน

แต่พอฟังต่อไป ท่านบอกว่าต้องฝึกให้มากนะ อย่างน้อยสามชั่วโมง ฟังถึงตรงนี้ใจแฟบอีกละ 😅

จิตใจคือคลื่น: การทำความเข้าใจอารมณ์

นี่ล่ะ จิตใจ อารมณ์ มันก็คือคลื่น ถ้าแยกให้ออกเป็นคลื่นความถี่ได้แล้วมันจะสนุกมากนะ บอกเลย

ทีนี้พออารมณ์มันเกิด มันก็จะคอยดู ไม่จ้องจับผิด มีลูกล่อลูกชนกันสักหน่อย สนุกดี ถ้าไม่ลองทำเองมันก็ได้แค่รู้ แต่ไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งสักที

"ถ้าไม่ลองทำเองมันก็ได้แค่รู้ แต่ไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งสักที"

พลังของการเขียนบันทึก

เลยอยากจะชวนเพื่อน ๆ มาฝึกดูอารมณ์กัน จับมันให้เป็นรูปเป็นร่าง มีหลักการไม่ยาก แต่มีหลายเทคนิคหลากหลายมากเลย และอีกเทคนิคที่อยากนำเสนอก็คือ เขียนมันออกมาค่ะ

เข้าร่วมชุมชนเขียนบันทึกเพื่อเยียวยาจิตใจ

เราสร้างกลุ่มเขียนบันทึก เยียวยาจิตใจ ขึ้นมาเป็นพื้นที่เงียบ ๆ สำหรับคนที่อยากเริ่มฟังใจ หรือรู้อารมณ์ตัวเอง

ส่วนใครที่ขอเข้ากลุ่มมา เราจะส่งอีบุค "7 คำถามเขียนบันทึกเพื่อเข้าใจตัวเอง"แทนคำขอบคุณจากใจให้